* * *
ნეტავ, მამწყვიტა მიწასა,
შენს მხარეს დამაპნიაო...
ვნახავდი შენსა სოფელსა,
ეზოით, ალაგითაო...
ფრთხიალსა ჩიტებისასა,
გალობას ჩინებულსაო…
ფუსფუსსა დედაშენისას,
ლოცვასა მისებურსაო...
თვალს შევავლებდი მამისახლს
- ვაჰ, როგორ ნაჯაფარსაო...
დახავსებულსა ლოდებსა,
ვაითუ გარჯა აკლავსო.
წყაროს ხმაური მასმინა,
ალაგის - ედემისაო…
დილის ნიავი დაჰბერავს,
თავს ლაღად მევლებისაო…
ჩამაყრის თოვლსა, ზამთარიც
ბილიკებს აიღავსაო…
არ მამკლავს, ვიცი, ოცნება -
გულს ჯავრი წაიღავსაო…
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
ჯალალის ლექსზედ - "ნეტავ, მამწყვიტა მიწასა..." - ნათქომი
ჯალალო, ჯავრსა ჯავრი აქვს
შენის ალალის გულისა.
ჰკეტავდე ჯავრის სადინარს,
იმედ მაგივალს უფლიდან.
Post a Comment