საბნად ზეცა მეხურა...
გაივლის წლები,
- ეს დღეც გაქრება,
მოიხვეჭს მტვერის
მჭიდრო ალაფებს...
თუმც ზოგჯერ
შენთან მოვა სახება,
-ჩიტი რომ ფრენით
ფოთლებს ალაღებს...
მოგაგონდება, -
ერთ დროს, ბეღურა,
ფანჯრის რაფასთან, -
დახტის, დაგეძებს...
და იტყვი:
- საბნად ზეცა ეხურა...
მე კი ვუყრიდი
პურის ნამცეცებს...
No comments:
Post a Comment